Want Er Is Niemand (En Nou Ik) - Armand

Je komt van school al dan niet

met 'n papiertje in je hand.

Dan met 'n trap de maatschappij in

en aan iedereen 't land.

Je haar is te lang en je ogen staan flauw

En je rookt veel te veel,

ach ze kijken zo nauw

En weet jij veel, je krijgt 'n meisje,

belooft haar eeuwige trouw.

Ze komt mee thuis je stelt ze voor

en dan ga je weer gauw.

Want er is niemand die echt iets om je geeft,

Je staat alleen in een wereld

die voor zichzelf leeft.

Ze zeggen, doe net als een ander

en loop in 't gareel,

Doe je het niet, weet je wel beter,

krijg je 't mes op de keel!

Je kunt op vakantie met

vijf-en-twintig piek in je zak.

Je betaalt je staangeld voor je tent,

dan ben je blut, totaal platzak.

Je eet van vreemden, of van vrienden mee,

je scharrelt wat bij elkaar

En als ze 't zouden merken,

nou dan ben je toch nog met een paar,

Maar de strijd om zelfbehoud verlies je,

omdat men dat volstrekt niet duldt.

Je bent uiteindelijk zelf de dupe,

maar je pa treft alle schuld.

En heb je vrienden, krijg je op je brood:

Breng dat schoelie niet in huis!

Men scheldt je uit voor asociale schoft

en meer van dat gespuis.

In onze tijd — dat komt er altijd aan te pas —

Toen was de jeugd lang niet zo slecht

en dan grijp je naar je jas

En je denkt er over na:

Is 't werk’lijk zo gesteld?

En wat dan nog!

Maar als je 't huis uit moet, waar haal je dan je geld?

Whether or not you come from school

with a piece of paper in your hand.

Then into society with a kick

and to everyone in the country.

Your hair is too long and your eyes are dim

And you smoke way too much,

oh they look so closely

And do you know much, you're having a girl,

promises her eternal loyalty.

She comes home you introduce them

and then you go again soon.

Because there is no one who really cares for you,

You stand alone in a world

who lives for himself.

They say, act like someone else

and walk in line,

If you don't, you know better,

get the knife to the throat!

You can go on holiday with

twenty-five bucks in your pocket.

You pay your demurrage for your tent,

then you are broke, completely broke.

You eat from strangers, or from friends,

you scrape together

And if they noticed,

well then you are still with a few,

But the struggle for self-preservation you lose,

because it is totally unacceptable.

You are ultimately the victim yourself,

but your dad is all to blame.

And do you have friends, do you get on your bread:

Don't bring that scumbag into the house!

You are scolded for antisocial bastard

and more of that scum.

In our time —it always comes into play —

Back then, youth wasn't nearly so bad

and then you reach for your coat

And you think about it :

Is it work like that?

So what!

But if you have to leave the house, where do you get your money?