Ay Doğarken - Ajda Pekkan

Ay doğarken yavaş yavaş

Uyanır içimdeki bütün eksi duygular

Isınırım içerken, ay doğar

Ay doğarken yavaş yavaş

Bulanır bütün sular

Ağarır karanlıklar

Yüzünü hatırlarım, ay doğar

Bir ses gelir yavaş yavaş

Konuşur sanki dağlar

Ellerim ellerini

Kollarım seni arar, ay duyar

Herkes gider yavaş yavaş

Çekilir uzaklara garip yalnızlığına

Ben içer ben ağlarım, ay ağlar

Kurur gözlerimde hep yaşlar

Ağlamak neye yarar

Bilirim ki içinde

Her gece bir ay doğar

Her gece bir ay batar

As the moon rises slowly

Wakes up all the negative feelings inside me

While I'm warming up, the moon rises

As the moon rises slowly

All the waters are muddy

Darkness is getting whiter

I remember your face, the moon rises

A voice comes slowly

Talking like mountains

my hands your hands

My arms look for you, the moon hears

Everyone goes slowly

Withdraws away to his strange solitude

I drink, I cry, the moon cries

It dries up in my eyes, always tears

What's the use of crying

I know that in

A moon rises every night

A moon goes down every night