Dost Bildiklerim - Adnan Şenses

Sanırdım gündüzdür onlarla gecem

İçimde ümitti dost bildiklerim

Ne zaman yıkılıp yere düştüysem

Bırakıp da kaçtı dost bildiklerim

Ne zaman yıkılıp yere düştüysem

Bırakıp da kaçtı dost dediklerim

Ner’de o sözlere kandığım günler

Her gülen yüzü dost sandığım günler

Acıdan kahrolup yandığım günler

Terk edipte gitti of dost bildiklerim

Acıdan mahvolup yandığım günler

Terk edipte gitti of dost dediklerim

Korkar oldum bana dostum diyenden

Varsa var olandan yoksa gidenden

Ne onlardan eser kaldı ne benden

Beni benden etti dost dediklerim

Ne onlardan eser kaldı ne benden

Beni benden etti dost dediklerim

Meydana çıkalı asıl çehreler

Aydınlanmaz oldu artık geceler

Yalanlar tükendi düştü maskeler

Beni benden çaldı dost bildiklerim

Yalanlar tükendi düştü maskeler

Beni benden çaldı dost bildiklerim

I thought it was day and night with them

There was hope in me, friend, what I knew

Whenever I collapsed and fell to the ground

My friend left and ran away

Whenever I collapsed and fell to the ground

The ones I called friend left and ran away

The days when I fell for those words in Ner

The days when I thought every smiling face a friend

The days when I was hurt by the pain

Abandoned and gone

The days when I was burned by the pain

Left and gone of what I said friend

I'm afraid of those who call me friend

If there is, from what exists

There is no trace of them, nor of me

The things I call friend made me go away

There is no trace of them, nor of me

The things I call friend made me go away

The real faces that have appeared

The nights have become unlighted now

The lies are gone, the masks have fallen

My friend stole me from me

The lies are gone, the masks have fallen

My friend stole me from me