Balıklar - Mor ve Ötesi

Çocuktun, kırılgandın

Artık korku yok nemli gözlerinde

Yüzlerce, binlercesi var

Omuzuna oturmuş, oradan sana bakar

Çektin gittin baharın peşine

Güzelim renkler yüzünde

Artık dönüp bakmazsın güneşin solduğu evlere

Çıplak dursam tanrıya sorsam

Niye ölür insan bile bile

Ardımda yıllar sinsice kalbime sorar

Niye bu suçluluk niye

Yolculuğun sonunda

Beyaz sevgini ört uykuma

Dün sabah seni gördüm

Aklın takılmış yine balıklara

Tertemiz, işsiz kalbin

Arabadan kaçıyor vahşi sokaklarda

You were a child, you were fragile

No more fear in your moist eyes

There are hundreds, thousands of

Sitting on your shoulder, looking at you from there

You went after the spring

Beautiful colors on your face

Now you don't look back at the houses where the sun fades

If I stood naked and asked God

Why do people even die?

The years behind me sneak up on my heart

Why this guilt

at the end of the journey

Cover my sleep with your white love

I saw you yesterday morning

Your mind is obsessed with fish again

Your clean, jobless heart

Running away from the car through the wild streets