Wat nog komen zou - Bart Peeters

Ik denk niet aan wat nog komen zou

Hoe mooi het had kunnen zijn

Ik onthou liever, al ben ik in de rouw

Wat prachtig was en fijn

Ik vraag me niet af waarom het was

Dat het noodlot die wonde sneed

Ik onthou liever hoe mooi het leven was

Dan al dat diepe leed

Voor duizelingwekkend groot verdriet

Bestaat geen medicijn

Want we weten, maar beseffen niet

Hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn

Want magische woorden zijn er niet

Het lot valt ons diep en zwaar

Niets verzacht ons groot verdriet

Dus steunen we mekaar

Al is het gemis zo triest en hard

Wij denken aan elke lach

Die blijft voor eeuwig in ons hart

En troost ons elke dag

Voor duizelingwekkend groot verdriet

Bestaat geen medicijn

Want we weten maar beseffen niet

Hoe onvoorstelbaar kwetsbaar wij wel zijn

I don't think about what was to come

How beautiful it could have been

I'd rather remember, even though I'm in mourning

Which was beautiful and nice

I don't wonder why it was

That fate cut that wound

I prefer to remember how beautiful life was

Then all that deep suffering

For dizzying sadness

There is no medicine

Because we know, but don't realize

How incredibly vulnerable we are

Because there are no magic words

Fate falls deep and heavy on us

Nothing eases our great sorrow

So we support each other

Even though the loss is so sad and hard

We think of every smile

It will remain in our hearts forever

And comfort us every day

For dizzying sadness

There is no medicine

Because we know but don't realize

How incredibly vulnerable we are